Dag 2 - 28 mei – van Delhi naar Srinagar

Na een vlucht van bijna 7 uur landen we smorgen om 7 uur op het Indira Gandhi vliegveld van Delhi. Het is hier 3,5 uur later dan in Nederland. Voor ons gevoel is het dus 3.30 uur in de nacht en omdat we weinig geslapen hebben tijdens de vlucht voelen we wel een slaaptekort.

Wat we ook voelen is de warmte, hoewel het nog heel vroeg is. In de loop van de dag loopt de temperatuur in Delhi op tot ruim boven de 40 graden. Gelukkig is het binnen in de hal redelijk koel dankzij de airco, maar ik zou niet graag de energierekening betalen. We verlangen nu al naar het koelere klimaat van de Himalaya, maar moeten wachten tot 12.45 uur voordat onze vlucht naar Srinagar gaat.

Een klein voordeel van het lange wachten is dat we het slaaptekort een beetje in kunnen halen op een paar lekkere ligstoelen in een rustig hoekje van de terminal. Deze in 2010 geopende terminal is met maar liefst 168 Check-In balies één van werelds grootste terminals en de trots van modern India.

De strenge incheck controle geeft al een indicatie wat ons mogelijk te wachten staat in dit zo fel omstreden gebied. We zijn dan ook wel ietwat gespannen wat we aan zullen treffen. Het boek wat ik net nog gelezen heb over de moordpartijen in Kashmir draagt ook bij aan het onrustige gevoel.

Tijdens de vlucht van 1,5 uur krijgen we een prachtig zicht op de met sneeuw bedekte toppen van het Himalayagebergte.

Om 14.15 uur landen we op het vliegveld van Srinagar. Ik heb gelezen dat dit de best bewaakte luchthaven ter wereld is, dat moet dus maar even getest worden.

Als ik na het uitstappen op de landingsbaan een foto van het vliegtuig wil maken komen er onmiddellijk van vijf (!) kanten mannen op me af om dat te verbieden. Ze kunnen dus trots zijn op deze titel, maar ik heb wel mijn foto.

Na het invullen van de nodige formulieren volgt nog een positieve verrassing. Vaak is de taxichauffeur de eerste dief waar je kennis mee maakt bij aankomst op een vliegveld. Hij wil je altijd teveel laten betalen voor de rit en naar een ander hotel brengen dan je uitgekozen hebt om provisie op te strijken. Hier heeft men dit ondervangen door invoering van een “prepaid” taxi systeem. Bij een loket vertel je waar je heen wilt en betaalt er de ritprijs. Daarna krijg je een bonnetje waarop staat waar je heen wilt. Met dat bonnetje op zak stap je in een taxi die je naar de plaats van bestemming brengt. Pas op het moment dat je op de goede plaats bent aangekomen geef je het bonnetje aan de taxichauffeur. De chauffeur krijgt de ritprijs betaald nadat hij het bonnetje heeft ingeleverd bij de prepaid taxi instantie.

De taxirit van de luchthaven naar het Swiss hotel duurt een half uurtje (ongeveer 15 km). We krijgen meteen te zien dat vanwege de kans op onlusten Srinagar een garnizoensstad is geworden, een plaats met op bijna elke hoek van de straat een kazemat en overal prikkeldraad en zandzakken. Om de 50 meter staat een groepje soldaten met geweren en bij de belangrijkste kruisingen staan legervoertuigen met een mitrailleur gericht op het kruispunt. In heel Kashmir zijn drie- tot vierhonderdduizend soldaten gestationeerd. De nadrukkelijke aanwezigheid van dit leger is aan de ene kant beangstigend, maar toch ook weer geruststellend.

We worden netjes afgeleverd bij het Swiss hotel. We hebben voor dit hotel gekozen naar aanleiding van een recensie die we op internet vonden:

“Die Swiss Hotel is die beste plek om te bly in Kashmir. Die mense is vriendelik, die kamers skoon, en die berge is pragtig, goie roomys, en goed goed goed koffie. Die kamers heir is goedkoope. Daar is warm water, a TV en die bed is sag. Die mense hier by die Swiss is ook baie vriendelik – vra vir hul om jou na die tomb van Jesus te stuur, dit is die beste gevoel, so sag en wonderlik. As jou wou India gaan, kom na die Swiss. Eish, dit is sharp my bru”.

We zoeken verder en vinden uiteindelijk een kamer in het Manora Palace Hotel, http://www.hotelmanorapalace.com/. Een ouderwetse kamer voor 6 personen, maar een beetje ruimte is wel prettig en de tuin heerlijk om te zitten. Het heeft wat moeite gekost bij het onderhandelen, maar we krijgen 50 procent van de vraagprijs af en betalen omgerekend 15 euro per nacht.

Ons idee om naar Kashmir af te reizen was omgeven door twijfel alom, was Kashmir wel veilig genoeg om te bezoeken ? Het is een gebied waar de situatie snel kan omslaan. Toen we in januari een vliegticket van Delhi naar Srinagar kochten hebben we vanaf dat moment de politieke situatie zo goed mogelijk via internet proberen te volgen om op het laatste moment te beslissen of rechtstreeks naar Ladakh zouden reizen, waar de situatie wel rustig is.
2,5 week voor vertrek dachten we zelfs even dat we geen visum zouden krijgen voor Kashmir. We ontvingen nl. een oproep van de Indiase ambassade om langs te komen in Den Haag voor een gesprek n.a.v. onze visumaanvraag. We moesten elk afzonderlijk bij een meneer in een kamertje komen voor een kort gesprek (verhoor). De belangrijkste vraag was waarom we voor Kashmir hadden gekozen. Blijkbaar verliep het gesprek naar tevredenheid, want 3 dagen later hadden we ons visum.

En zo lopen we deze middag voor het eerst door Srinagar, ietwat gespannen, maar ook nieuwsgierig wat er te zien zal zijn. Een nerveuze stad, waar het geweld schijnbaar vlak onder het oppervlak ligt met ook in de binnenstad veel militairen met het geweer over de schouder.

 Geen idee of het een Kalasjnikov of een Ak-47 is, aangezien ik slechts 2 weken onder de wapenen ben geweest en daarna met S5 de dienst mocht verlaten. In die korte periode heb ik weinig wapenkennis opgedaan en nooit een geweer in handen gehad, alleen een helm op en zware kistjes aan de voeten. Dat voelde niet prettig, het was toen een van de eerste warme dagen van het jaar, waardoor ik mij een beetje voor kan stellen dat de soldaten hier het behoorlijk warm hebben, waarbij ze ook nog een kogelvrij vest dragen. Daarbij komt de spanning die ze voelen in deze hun vijandig gezinde omgeving. Ik heb eerlijk gezegd niet de durf deze Rambo's op de foto te zetten, want ik weet dat ze dat niet op prijs zullen stellen en wil ook niet de held uithangen. De twee foto's van militairen in de straten van Srinagar heb ik dan ook van het internet geplukt.

Toch hebben we als vreemdeling in deze stad niet de indruk als vijand te worden gezien. In tegendeel, de lokale bevolking is enorm gastvrij en vriendelijk. Het lijkt erop dat iedereen ons duidelijk wil maken dat we welkom zijn. Overal worden we aangesproken en iedereen wil wel op de foto. Het verschil met de Indiërs is groot. Ze zijn veel langer, hebben een veel lichtere huidskleur, hebben lange neuzen, soms blauwe ogen en met hun vreemde taal wekken ze de indruk veel rustiger te zijn dan de Indiërs.

We brengen dan ook vele uren in de oude stad door. Het is al donker als we over de lange met Indische vakantievierders gevulde boulevard langs het meer terug richting hotel lopen. De kleurrijke verlichting van woonboten spiegelen in het water van het Dal meer. Aan de overzijde van de boulevard houden militairen de wacht in geimproviseerde bunkers, bestaande uit wanden van zandzakken en een dak van ijzeren golfplaten en blauw verweerd zeildoek. Uit kleine vierkante gaten steken lopen van geweren, waarachter je soms donkere gezichten ziet. De meeste hotels aan de boulevard dienen als kazerne voor de soldaten en worden zwaar bewaakt.