Vandaag de laatste dag in Delhi, we gaan eerst met de metro naar Connaught Place om nog een wat inkopen te doen. Connaught Place is dé plek om dit te doen, alles staatswinkels bevinden zich hier, veel souvenirshops en een grote ondergrondse bazaar. Maar er wordt je weinig rust gegund op het moment dat je langs de winkels loopt. Veelvuldig wordt je aangesproken door zogenaamde “touts”. Touts zijn mannen die je trachten te verleiden om naar bepaalde winkels, reisbureaus of hotels te gaan. Zij krijgen op die plaatsen geld (commissie) op basis van het aantal toeristen dat ze binnenbrengen of het bedrag dat deze toeristen besteden.
Een tout weet dat hij eerst het vertrouwen moeten winnen van een toerist voordat hij deze mee kan nemen naar een bepaalde winkel. Daarom probeert hij eerst je vriend te worden. De stereotiepe vraag waarmee hij je vrijwel altijd aanspreekt is: "Where you come frome" en als je op een plattegrond kijkt om iets op te zoeken krijg je zeker te horen: “Hello Mister, are you looking for a shop?” De tenen gaan je dan gelijk krom staan en je neemt direct een defensieve houding aan en blijft afstandelijk omdat je ervan uit gaat dat het een tout is. De meesten laten zich nog redelijk eenvoudig afschudden wanneer je aangeeft dat je geen interesse hebt. Een vasthoudend type loopt echter wel enkele honderden meters met je mee voordat hij je met rust laat. Dan is het tijd over te gaan tot grover taalgebruik.
Het is hier algemeen geaccepteerd dat je een buitenlander probeert uit te melken, een soort van lokale sport. De prijs die een lokale persoon betaald is vaak vijf keer zo laag als wat men in eerste instantie van een westerling vraagt. Het is dus zaak om altijd te onderhandelen. Het bijeffect is dat je op een gegeven moment niemand meer vertrouwt.
Na het shoppen lopen we naar het Nationaal museum. Ook hier weer de irritatie omdat een buitenlander het tienvoudige van de toegangsprijs van een Indiër betaalt. Wil je de fotocamera mee naar binnen nemen, dan betaal je ook daar nog eens het tienvoudige voor, omgerekend bijna vijf euro.
Een tout weet dat hij eerst het vertrouwen moeten winnen van een toerist voordat hij deze mee kan nemen naar een bepaalde winkel. Daarom probeert hij eerst je vriend te worden. De stereotiepe vraag waarmee hij je vrijwel altijd aanspreekt is: "Where you come frome" en als je op een plattegrond kijkt om iets op te zoeken krijg je zeker te horen: “Hello Mister, are you looking for a shop?” De tenen gaan je dan gelijk krom staan en je neemt direct een defensieve houding aan en blijft afstandelijk omdat je ervan uit gaat dat het een tout is. De meesten laten zich nog redelijk eenvoudig afschudden wanneer je aangeeft dat je geen interesse hebt. Een vasthoudend type loopt echter wel enkele honderden meters met je mee voordat hij je met rust laat. Dan is het tijd over te gaan tot grover taalgebruik.
Het is hier algemeen geaccepteerd dat je een buitenlander probeert uit te melken, een soort van lokale sport. De prijs die een lokale persoon betaald is vaak vijf keer zo laag als wat men in eerste instantie van een westerling vraagt. Het is dus zaak om altijd te onderhandelen. Het bijeffect is dat je op een gegeven moment niemand meer vertrouwt.
Na het shoppen lopen we naar het Nationaal museum. Ook hier weer de irritatie omdat een buitenlander het tienvoudige van de toegangsprijs van een Indiër betaalt. Wil je de fotocamera mee naar binnen nemen, dan betaal je ook daar nog eens het tienvoudige voor, omgerekend bijna vijf euro.
Het gevolg van dit alles is dat je je gebruikt voelt en je veel harder op gaat stellen, bijvoorbeeld tegen de vele bedelaars, die uiteraard vaak de buitenlanders uitkiezen om te proberen geld binnen te halen. Tot vervelens toe wordt je hiermee geconfronteerd. Als westerling blijf je wel met een zeker schuldgevoel lopen, maar op een gegeven moment denk je "bekijk het maar, wij worden al genoeg gepakt door je landgenoten". Niet altijd terecht misschien, maar zo werkt het wel.
Geen foto- of filmopnames dus, daarom volstaan we met een filmpje, dat van YOUTUBE is geplukt.
Vanavond even wat eten halen in de buurt van het hotel. We nemen een weggetje binnendoor door de sloppenwijk en komen kinderen tegen die op straat aan het spelen zijn en als ze ons zien heel vriendelijk ”Hello” roepen. Als wij vriendelijk terugzwaaien roepen ze alof het afgesproken was in koor ”Fuck You” en alle middelvingertjes gaan omhoog. Kleine ratjes, het zou een scène kunnen zijn uit de film ”Slumdog Millionaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten