Dag 19 - 14 juni - van Jammu naar Dharamsala

Om 8.30 uur nemen we de bus naar Dharamsala. Op het busstation schrik je van de mensenmassa die daar staat en ligt. We worden aangegaapt als apen in de dierentuin. Als we vragen welke bus we moeten hebben worden we heen en weer gestuurd. Gelukkig treffen we een jongen uit Leh die ook dezelfde bus moet hebben en hij neemt ons mee naar de plaats waar de bus komt.

Een drager brengt tegen een paar Rupees de rugzakken op het dak. De bus zit behoorlijk vol, gelukkig hebben we een plaats bij een open raam, want het is opnieuw afschuwelijk heet en vochtig weer. Onderweg worden overal mensen opgepikt of moeten er weer uit, ook bedelaars rijden een stukje mee. Je ontkomt er bijna niet aan ze wat te geven. Als een man toch weigert iets te geven, maakt de bedelaar een hele scène, waarbij het bijna tot een handgemeen komt. 

Zouden deze heren zelf voor de verkeersopstopping gezorgd hebben om de verkoop op te vijzelen?

Er zijn nogal wat verkeersopstoppingen en het gaat veel langzamer dan we ingeschat hebben. Het voordeel hiervan is dat je onderweg even wat eten kunt kopen. Zodra de bus stil staat hollen verkopers met etenswaren op opklaptafeltjes naar de bus.

We rijden door een vrij saai gebied met overal schreeuwende reclame. De naam Vodavone is het meest dominant aanwezig, zelfs op veel gewone huizen staat hun naam in het groot. Nooit een abonnement afsluiten bij deze vervuilers, zou ik zeggen. Hoewel je dan ook geen Cola meer moet drinken, want Pepsi en Coca Cola kunnen er ook wat van.
Na een paar uur is er een korte lunchstop bij Pathankot, maar we hebben alleen maar dorst.

We kopen de zoveelste fles water van ........... de Pepsi Compagnie!

Richting Dharamsala gaan we over smallere wegen de bergen in. Het landschap wordt iets gevarieerder met hier en daar kleine rijstveldjes. In de verte zijn donkere wolken boven de bergen, maar het blijft verstikkend heet. We hadden niet gedacht naar regen te verlangen deze reis, maar laat nu toch maar komen, alles beter dan die vieze hitte.

Als we om 4 uur Dharamsala binnenrijden breekt de bui eindelijk los. Dat komt toch weer slecht uit want als we op het busstation zijn moet ik in de stromende regen de rugzakken van het dak halen . Als ik de eerste rugzak er af heb gaat de bus weer rijden. De stomme chauffeur denkt dat alles er af is, maar ik sta nog boven op de bus met een rugzak. Gelukkig zien de mensen bij het busstation het ook en stopt de bus alsnog. Doornat kan ik de tweede rugzak er af halen.

We stappen over in een heel klein propvol busje met allemaal verregende mensen die naar McLeod Ganj gaan, de plaats waar Dharamsala beroemd om is geworden.

In McLeod Ganj bevindt zich namelijk de Tibetaanse regering in ballingschap en dus ook de Dalai Lama (als hij niet op reis is). Het is een half uurtje rijden de heuvel op, de weg met zijn vele haarspeldbochten doet denken aan de beklimming van Alpe d' Huez. Het is inmiddels vijf uur als we er aankomen. Een reis die op de kaart heel vlot leek te rijden, maar we hebben over de ca. 200 km 8,5 uur gedaan.

Geen slecht uitzicht vanaf ons balkon

Gelukkig vinden we een keurige hotelkamer met klein balkon in het "Hotel India House" met een prachtig uitzicht over McLeod Ganj en de bergen rondom. Dit doet alle inspanningen weer vergeten. Hoewel vergeten, we vallen na een heerlijke douche als een blok in slaap. Als we weer wakker worden is het al donker en gaan we nog snel even een hapje eten. Morgen gaan we de omgeving wel eens beter verkennen.